Het is donker in kamer 1. Het enige licht komt van de podiumlampen en een paar kaarsen. De ruimte zit tjokvol met kletsende mensen in allerlei talen. Ik hoor Engels, Frans, Duits en Nederlands door elkaar, want ja het is een internationaal gezelschap daar in die kamer.
De Deense geluidstechnicus rommelt nog wat met de microfoons en checkt of alle knoppen goed staan. Achter de zwarte vleugel zit de pianist al klaar voor wat komen gaat. Ik ben blij met hem, hij kan echt fantastisch goed begeleiden. Ik zit vlak bij de open plek waar het straks allemaal gaat gebeuren en voel de zenuwen rondfladderen in mijn buik.
Voor de zekerheid loop ik nog maar een keer naar de deur, waar de papieren deelnemerslijst hangt. Ik weet eigenlijk best wanneer ik aan de beurt ben. Maar een keer extra checken kan geen kwaad toch?
De eerste na de pauze ben ik. Pffff, nog een tijd wachten dus. Voor de zoveelste keer ga ik naar het toilet. Zenuwen werken altijd op mijn blaas en darmen. Kan ik gelijk nog even in de spiegel kijken. Zit mijn haar een beetje? Zit de mascara niet ergens op mijn wang?
Hoe spannend kan zingen zijn
Het is alweer 7 jaar geleden, maar ik herinner het me nog precies. Het was mijn eerste jaar van de opleiding tot Complete Vocal Technique docent. Tijdens de opleiding werden er regelmatig concerten georganiseerd waar leerlingen konden optreden en leerlingen en docenten uit alle jaren kwamen luisteren.
Ik deed die avond voor de eerste keer mee en vond het ree te spannend. Zeker toen mijn buurvrouw verbaasd reageerde toen ze hoorde dat dit mijn eerste jaar was en ik het toch al aandurfde om op het podium te gaan staan. Nee he, had ik me beter niet kunnen aanmelden dan? Kortom, ik scheet in mijn broek van de zenuwen.
Het eerste deel voor de pauze kwam de ene na de andere geweldige zanger aan de beurt. Ik voelde me steeds kleiner worden.
Mijn god, waar was ik aan begonnen? Was ik te voorbarig geweest? Zou het wel goed komen? Hoe zat het eigenlijk met mijn tekst? Hoe was de eerste zin ook alweer?
De zenuwen gingen over in een lichte paniek: ik wist mijn tekst niet meer! Met trillende vingers pakte ik mijn telefoon en zocht gehaast naar de songtekst van “Gravity” – Sarah Bareilles.
‘Something always brings me back to you’.
Yes!
Gevonden. Als ik dit maar kon onthouden zou het wel goed komen.
Gelukkig kwam het goed
En dat kwam het ook. Meer dan dat zelfs. Ging het helemaal vlekkeloos? Nee, zeker niet. Er is altijd ruimte voor verbetering. Maar ik stond er. En toen de eerste woorden uit mijn mond kwamen gingen de meeste zenuwen met mijn woorden mee. De tekst was er, de melodie liep goed en ik kon mijn gevoelens overbrengen met mijn stem. Met als resultaat een geweldig applaus en een enorme opluchting.
I did it!!!
Zenuwen voor een optreden, hoe klein of groot ook, is iets waar heel veel zangers last van hebben. En het interessante is dat die zenuwen altijd vanuit jezelf komen. Door de dingen die je denkt en doet wek je die gevoelens bij jezelf op. Het gaat dus eigenlijk allemaal om gedachten.
Daarom is werken aan je mindset een belangrijk onderdeel van de online cursus Zingen met Gemak. In module 5 van de cursus ga je aan de slag met gedachten die jou beperken om te bereiken wat jij wilt bereiken. Bijvoorbeeld om je zenuwen onder controle te houden als je een optreden hebt.
Meer over weten? Check: https:/www.hetzanglab.nl/online-cursus-zingen-met-gemak voor alle informatie en om je aan te melden.