Ik sta op mijn slippers voor de rand van het zwembad en kijk naar de roze rand. Ik voel de kou van de buitenlucht op mijn blote armen en benen. Om me heen allemaal mensen, die net als ik, in hun badkleding staan te bibberen op het plein bij het Avas Live. Bibberend van de kou, maar vooral van de spanning voor wat komen gaat. Dan hoor ik de stem van de ‘ijsmeester’ en stap op zijn teken met mijn voeten in het ijsbad.
Een paar weken geleden kreeg ik een mail van 365dagensuccesvol met uitleg en aanwijzingen voor het eerste weekend van de opleiding waar ik dit jaar aan meedoe.
“Over een paar weken is het zover, het eerste live weekend in Avas Live. Zorg ervoor dat je badkleding aanhebt onder je kleren, want het gerucht gaat dat we een nieuwjaarsduik gaan doen.”
Onmiddellijk begonnen stemmetjes in mijn hoofd te roepen.
Nee, niet in badpak!
Ik zie er niet uit in een badpak.
Daar heb ik helemaal geen zin in.
Waarom heb ik me eigenlijk aangemeld voor dit achterlijke gedoe?
Ik hou helemaal niet van koud water.
Zou ik het ook over kunnen slaan?
Herkenbaar? Heb jij ook wel eens van dit rottige stemmetjes in je hoofd, die je weerhouden dingen te doen?
De weken na het mailtje en voorafgaand aan het weekend, kwamen die stemmen iedere dag wel een keer langs. En iedere keer voelde ik onrust. Ging mijn hart een tikkie harder slaan en werd mijn ademhaling ietwat onregelmatig.
Wat is het koud!
Het water rond mijn enkels is ijskoud. De mannen van de Amsterdamse reddingsbrigade hebben hun taak om duizenden extra ijsklontjes in het water te gooien duidelijk heel serieus genomen. Nog nooit zoiets gevoeld! Het is alsof er enorme strakke banden om mijn enkels knellen. Is dit kou? Nee, dit is pijn!
Toch blijf ik staan en probeer mijn ademhaling laag te houden, zoals we van te voren hebben geoefend. Dat lukt redelijk en ik voel me ineens best sterk. De stemmetjes in mijn hoofd zijn denk ik ook een beetje bevroren, want ik hoor ze niet meer.
30 seconden later: “Klim nu over de rand en stap in het zwembad”. En daarna zegt de ijsmeester “ga op je knieën zitten”.
Ik stap met een beetje moeite over de hoge roze rand en help ondertussen mijn buurvrouw ook deze hindernis te nemen.
Dan sta ik tot mijn knieën in het water, happend naar adem. Ik kan dit!
Als ik om me heen kijk zie ik allemaal mensen in alle soorten en maten in badpak, bikini, zwembroek en met een gezellig rood 365mutsje op het hoofd, bezig met zichzelf en het ijskoude water.
Waar heb ik me eigenlijk druk om gemaakt? Er is echt niemand die denkt “Nou, die Marleen in haar badpak, dat ziet er ook niet uit! “ Nee joh, iedereen is in zichzelf gekeerd alleen maar bezig met de strijd tegen en overgave aan het ongelooflijk koude water.
Dan is het tijd om te gaan zitten op de bodem. Als je wilt. En ik wil het! Nu is er wel een stem in mijn hoofd, maar dan een positieve. Kom op Marleen, je kunt dit!
En ik kan het inderdaad. Ik laat me tot aan mijn schouders in het water zakken. Happend naar adem, ben ik mijn ritme even helemaal kwijt en voel ik miljoenen naalden in mijn huid prikken. Na een paar seconden herpak ik mezelf en haal ik ik weer regelmatig adem. Ik zit!
I did it!
De ijsmeester telt af “5, 4, 3, 2, 1 en sta maar op! We hebben er weer nieuwe helden bij!!!”
Iedereen juicht en mensen vallen elkaar in de armen. Ik klim uit het zwembad en mijn lijf tintelt er lustig op los. Hoezo koud? Ik voel helemaal geen kou meer, de adrenaline stroomt door mijn lijf en ik ben alleen maar blij en trots op mezelf. Ik heb het gewoon gedaan!
In totaal waren we maar 2 minuten in het water, maar het was zo intens dat het veel langer leek. En het gevoel van trots dat ik daarna had werkt nog steeds door.
Dit gun ik jou ook!
Daarom deel ik dit verhaal graag met jou. Ik gun jou ook het overwinnen van die belemmerende stemmen. Zodat je wel op dat podium klimt en je nummer zingt. Zodat je jezelf laat horen, ongeacht wat je ook denkt dat anderen ervan zullen vinden. Zodat je eindelijk gaat doen wat je in je hart al zolang wilt, vrijuit zingen.
Want je kunt echt zoveel meer dan je denkt. Wanneer je het besluit neemt om het gewoon te gaan doen, gaan er echt allerlei deuren voor je open. Dan ontdek je krachten in jezelf die je eerder niet kende. Die je helpen om jouw doel te bereiken.
En gaat het dan ineens vanzelf? Nee, vast niet. Het kost moeite en vraagt om doorzetten, net als ik deed bij dat zwembad. Maar met hulp van de ijsmeester en mijn lieve cirkelgenoten is het gelukt en heb ik iets ervaren dat ik nooit meer vergeet. En waar ik in de rest van mijn leven profijt van heb.
Nu wil ik je niet perse uitdagen om ook in een ijskoud bad te gaan zitten (maar het is wel een aanrader! ), maar mijn uitdaging voor jou ligt natuurlijk op het zangvlak.
Wat houdt jou tegen?
Voel je weerstand tegen het volgen van zangles, omdat je vind dat je het allemaal zelf moet uitvogelen?
Vind jij het spannend om te zingen waar anderen bij zijn?
Vind je het lastig om tijd en geld te investeren in jezelf?
Wil jij korte metten maken met de stemmetjes in je hoofd die zeggen dat jouw stem niet goed genoeg is?
Kortom durf jij de uitdaging aan te gaan om te ervaren wat zangles voor jou kan betekenen?
Meld je dan nu aan voor een proefles! Dan kijken we samen wat jij nodig hebt om jouw interne stemmetjes het zwijgen op te leggen, zodat jij kunt gaan doen wat je diep van binnen graag wilt doen: vrijuit zingen!
En het mooie is: je hoeft niet in je badpak!
P.S.: Ik ben heel benieuwd of jij ook wel eens in het ijskoude water hebt gezeten. Of misschien heb je iets heel anders gedaan waardoor je je grenzen hebt verlegd. Wil je het hieronder met me delen?